چطوری عشق فیلم؟ فیلم تایوانی "I Can't Live Without You" رو دیدی؟ وای خدا، چه فیلمی بود! اصلا یه وضعی. داستانش خیلی ساده‌ست، ولی خیلی دل رو می‌سوزونه. یه پدری رو نشون می‌ده که کارگر اسکله‌ست و با دختر کوچولوش زندگی می‌کنه. اینا همه دنیای هم‌ان دیگه، یعنی اسم فیلم بی‌خود نیست. یهو می‌بینی یه مشکل قانونی مسخره پیش میاد و می‌خوان دخترشو ازش بگیرن. پدره هم که هیچی نداره، نه پول، نه پارتی، فقط دل دخترشو داره. حالا این وسط گیر میفته تو بروکراسی و کاغذبازی اداری، هرچی دست و پا می‌زنه به در بسته می‌خوره. فیلم سیاه و سفیده، که خودش یه جورایی غم داستان رو بیشتر می‌کنه. بازیگراش خیلی خوبن، مخصوصا اون آقایی که نقش پدر رو بازی می‌کنه، اصلاً انگار خودِ خودِ بدبختیه! انقدر طبیعی بازی می‌کنه که دلت می‌خواد بری تو فیلم بغلش کنی بگی غصه نخور داداش، درست میشه. کارگردانش یه بازیگر معروف تایوانیه به اسم Leon Dai. انگار این فیلم رو خیلی دلی ساخته، چون هم کارگردانی کرده، هم فیلمنامه رو نوشته، هم تدوینش کرده. اصلا معلومه که خواسته یه حرفی بزنه با این فیلم. "I Can't Live Without You" فقط یه فیلم غمگین نیست، انتقاد هم داره. انتقاد به سیستم‌های اداری که آدما رو له می‌کنن، به بی‌عدالتی، به اینکه چقدر آدما تو این سیستم‌ها گم میشن. یه جورایی میگه اگه صدات به جایی نرسه، اگه پول و قدرت نداشته باشی، هیچ‌جوره حقتو نمی‌تونی بگیری. این فیلم کلی جایزه هم برده، هم تو تایوان، هم جشنواره‌های خارجی. بهترین فیلم جشنواره گلدن هورس شده، کارگردانش بهترین کارگردان شده، فیلمنامه‌ش جایزه برده. تو جشنواره‌های دیگه‌م کلی جایزه گرفته، از هند بگیر تا آفریقای جنوبی! یعنی فقط من و تو نیستیم که خوشمون اومده، همه دنیا فهمیدن این فیلم یه چیز خاصیه. اگه دنبال یه فیلمی می‌گردی که هم داستانش قشنگ باشه، هم یه حرفی برای گفتن داشته باشه، هم اشکتو دربیاره (خب آره، یکم غمگینه دیگه!)، "I Can't Live Without You" رو از دست نده. فقط دستمال کاغذی یادت نره، چون ممکنه وسط فیلم یهو چشمت بارونی شه! خیلی فیلم تاثیرگذاریه، بعد از دیدنش تا چند وقت تو فکرت می‌مونه. خلاصه که حتما ببین، پشیمون نمیشی.